Kolejna przegrana TP w sądzie

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę na decyzję zobowiązującą TP do zmiany oferty dostępu do lokalnej pętli abonenckiej.

12 lutego 2007 r. odbyło się ogłoszenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie ze skargi Telekomunikacji Polskiej S.A. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 4 października 2006 r. (treść decyzji) utrzymującą w mocy decyzję z dnia 23 czerwca 2006 r. w przedmiocie zobowiązania do zmiany oferty określającej ramowe warunki umów o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej.

Skarga TP została oddalona. Sąd wskazał, iż badając sprawę nie stwierdził naruszeń prawa materialnego lub procesowego, które mogłyby stanowić podstawę do uchylenia decyzji. Ze względu na obszerność skargi, Sąd w ustnych motywach rozstrzygnięcia odniósł się tylko do głównych jej zarzutów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w ograniczonym zakresie rozważał kwestię prawidłowości powołania Prezesa UKE. Wskazał, iż w każdej sprawie Sąd bada, czy decyzja została wydana przez uprawniony do tego organ. W rozpatrywanej sprawie Prezes UKE był bez wątpienia organem właściwym do wydania przedmiotowej decyzji. Inną kwestią jest prawidłowość powołania na stanowisko Prezesa UKE, gdzie Sąd stwierdził, iż nie jest właściwy do rozstrzygania o tej kwestii w postępowaniu dotyczącym zaskarżonej decyzji. Sąd zaznaczył, iż przepisy w zakresie powołania nie są jasne, ale gdyby kwestia ta była przez Sąd rozpatrywana, to wykładnia przedstawiona przez Prezesa UKE wydaje się zasadna.

Następnie Sąd podał, iż zachowane zostały przesłanki wydania zaskarżonej decyzji wskazane w treści art. 43 ust. 2 ustawy Prawo telekomunikacyjne. Ponadto przesłanki te zostały szczegółowo rozpatrzone i uzasadnione przez organ w decyzji. Sąd nie stwierdził potrzeby zawieszania prowadzonego postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa, ze względu na rozpatrywanie sprawy oferty ramowej przez WSA. Stwierdził, iż gdyby w wyniku tego rozpatrzenia decyzja zatwierdzająca ofertę ramową została uchylona, to istnieją nadzwyczajne środki przewidziane w przepisach Kpa, które można byłoby zastosować dla rozpatrywanej decyzji w sprawie zobowiązania do zmiany, wówczas już uchylonej, oferty ramowej.

Sąd stwierdził, iż w rozstrzygnięciu, stosując przepisy prawa, powinno się przyjąć kierunek wskazany przez pakiet dyrektyw europejskich w zakresie telekomunikacji, co też organ uczynił. W rozstrzygnięciu wskazano bowiem, iż Prezes UKE kierował się zapewnieniem promocji konkurencji, co też stanowi o realizacji celów dyrektyw.

WSA nie stwierdził naruszenia prawa w zakresie regulowania w decyzji kwestii kar umownych. Sąd nie uważa za słuszne stanowiska TP, która wskazywała, iż kary umowne można byłoby zawrzeć wyłącznie przy trybie oferty przedstawianej przez operatora. Sąd stwierdził, iż przepis rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2004 r., nie czyni w tym zakresie różnic dla oferty operatora oraz oferty wprowadzanej z urzędu i słusznie organ uregulował kwestię kar umownych w skażonej decyzji.

Rozpatrywano także kwestię związaną ze zobowiązaniem do zapewnienia urządzeń kolokacyjnych. Sąd zauważył, iż wprawdzie przepis § 5 ust. 1 pkt 2 wskazuje na usługi kolokacyjne, ale wykładnia językowa przepisu, który posługuje się zwrotem „w szczególności” pozwala na wprowadzanie usług dodatkowych.

Sąd nie podzielił zarzutu strony, co do niewłaściwego ustalania cen w oparciu o 11 raport implementacyjny, który w ocenie TP był niepełny, a Prezes UKE wziął pod uwagę wyłącznie kraje „starej” unii. Sąd wskazał, iż organ szczegółowo uzasadnił ustalanie opłat. W ocenie Sądu, Prezes UKE słusznie uznał, iż dla porównania cen należało brać pod uwagę kraje w których regulacja, a więc i poziom konkurencyjności jest wyższy.

WSA podkreślił, iż decyzja była szczegółowo uzasadniona, a Prezes UKE odniósł się do wszelkich zarzutów podnoszonych zarówno we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, jak i w skardze do WSA.

Od wyroku Sądu przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.