PIIT broni obecnych operatorów komórkowych

W imieniu trzech operatorów telefonii komórkowej - członków Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji - PIIT przedstawiła prezesowi URTiP uwagi dotyczące koncepcji przeprowadzenia przetargu na zagospodarowanie wolnych częstotliwości w pasmach 1800 MHz i UMTS. Pozytywnie oceniając dotychczasowe działania Prezesa URTiP zmierzające do zwiększenia konkurencji w zakresie oferowanych usług, zwiększenia stopnia nasycenia telefonią komórkową oraz obniżki cen świadczonych usług, PIIT zwraca uwagę, że działania te muszą być jednak podejmowane z uwzględnieniem równości w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej oraz z poszanowaniem praw nabytych. Powinny być także wyjaśnione wszystkie wątpliwości natury prawnej, aby wyniki przetargu nie zostały podważone na drodze postępowania sądowego. Izba ocenia, że wydaje się koniecznym wypracowanie nowych zasad przydziału wolnych częstotliwości i deklaruje swój udział w konsultacjach dotyczących tego przetargu.

Warszawa, 28 listopada 2004 r.

Uwagi Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji w zakresie "Koncepcji przeprowadzenia przetargu na zagospodarowanie częstotliwości w pasmach DCS i UMTS"

Przetarg powinien umożliwić realizację podstawowych celów w zakresie rozwoju polskiego rynku telekomunikacyjnego. Przede wszystkim powinien stworzyć warunki do wzrostu nasycenia usługami telefonii komórkowej, spowodować spadek cen świadczonych usług oraz zapewnić rozbudowę infrastruktury. W opinii Izby w sposób niewystarczający są zapewnione mechanizmy gwarantujące rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej w Polsce. Kontrowersyjnym z punktu widzenia rozwoju infrastruktury jest rozwiązanie, aby podmiot wyłoniony w wyniku przetargu zwolniony był z obowiązku pokrycia zasięgiem swoich usług określonej procentowo części terytorium kraju, ale aby jego obowiązek ograniczał się do pokrycia zasięgiem sieci określonej procentowo populacji kraju. W ten sposób określone wymagania spowodują, że nowy operator inwestował będzie przede wszystkim w infrastrukturę na obszarach najbardziej zurbanizowanych, gdyż w ten sposób najłatwiej będzie mu zrealizować nałożony na niego obowiązek. Tymczasem z punktu widzenia rozwoju infrastruktury w Polsce i obniżenia cen świadczonych usług, konieczne jest zapewnienie inwestycji przede wszystkim na obszarach wiejskich, szczególnie niedoinwestowanych, gdzie występuje bardzo niskie nasycenie telefonią komórkową.

Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji popiera zawarty w Dokumencie postulat ogłoszenia dwóch odrębnych przetargów: jednego dla DCS (1800 MHz) i drugiego dla UMTS. Rozwiązanie takie jest zgodne z dotychczasową praktyką. Częstotliwości DCS (1800 MHz) i UMTS dotyczą odmiennych technologii i mogą być wykorzystywane przez dwóch operatorów, co w rezultacie może zapewnić większą konkurencyjność usług. Rozdział częstotliwości zaowocuje także większymi wpływami do skarbu państwa. W opinii Izby ogłoszenie dwóch oddzielnych przetargów będzie korzystne dla rozwoju rynku telekomunikacyjnego w Polsce. Odrębnym zagadnieniem pozostaje zawarte w Dokumencie rozwiązanie polegające na wyłonieniu jednego lub dwóch podmiotów w przetargu dotyczącym pasma DCS (1800 MHz). Proponowany podział na dwa pakiety po 49 kanałów lub jeden - 99 kanałów wydaje się rozwiązaniem nieuwzględniającym ewentualnego zainteresowania ze strony przedsiębiorców inną liczbą kanałów. Narzucenie takiego podziału nie wynika z posiadania przez URTiP określonych przesłanek, co spowodować może nieuwzględnienie faktycznego zapotrzebowania przedsiębiorców na liczbę kanałów.

W Dokumencie sformułowana została propozycja, aby dla zwiększenia konkurencyjności na rynku usług telefonii ruchomej preferencyjnie oceniane były oferty podmiotów, które zarówno nie posiadają prawa do dysponowania częstotliwościami w paśmie DCS, ani w paśmie UMTS, jak również nie są powiązane z podmiotami, które posiadają prawa do przedmiotowych częstotliwości. Preferencyjny wybór podmiotu, na rzecz którego zostanie dokonana rezerwacja częstotliwości, mógłby być uzasadniony w sytuacji stwierdzenia braku skutecznej konkurencji, czyli po przeprowadzeniu odpowiedniego badania rynku przez Prezesa URTiP w porozumieniu z Prezesem UOKiK. Tymczasem nie przeprowadzono analizy rynku, która stwierdziłaby brak skutecznej konkurencji w zakresie usług telefonii mobilnej, co ewentualnie mogłoby uzasadniać preferencyjne traktowanie nowych operatorów. Przepis art. 116 ust. 5 Pt formułuje dwa kryteria ocen: zachowanie warunków konkurencji oraz wysokość zadeklarowanej kwoty. Zgodnie z ustawą oba te kryteria powinny być traktowane równorzędnie. Ustawa nie dopuszcza możliwości pominięcia jednego z tych kryteriów lub jego marginalizacji.

W nawiązaniu do wyrażonej wyżej opinii Izby o niewystarczających mechanizmach gwarantujących rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej w Polsce w wyniku wprowadzenia na rynek nowego podmiotu, zwrócić należy uwagę, że wydanie decyzji nakazujących obecnym na rynku operatorom telefonii komórkowej uruchomienie roamingu krajowego dla nowego operatora DCS i UMTS wymagałoby przeprowadzania długotrwałej procedury wyznaczenia posiadającego SMP na tym rynku operatora. Warto przy tym zauważyć, że rynkiem tym jest obecnie jeszcze wciąż rozwijający się rynek DCS oraz praktycznie nieistniejący rynek UMTS.

Wątpliwości budzi także prawna możliwość nałożenia na dotychczasowych operatorów obowiązku zapewnienia roamingu wewnętrznego. Wątpliwości te wynikają z podnoszonej przez operatorów kwestii zakazu roamingu krajowego zawartego w zapisach koncesyjnych dotyczących rezerwacji częstotliwości i jako takich pozostających w mocy również po dokonaniu wpisu operatorów do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych.

Prawne zastrzeżenia wywołują także pojawiające się koncepcje zapewnienia zwycięzcy przetargu asymetrycznych stawek interkonektowych. Nakazanie w trybie decyzji administracyjnych obecnym operatorom zastosowania asymetrycznych stawek interconnectowych również wymagałoby, zgodnie z obowiązującym Prawem telekomunikacyjnym, stwierdzenia braku skutecznej konkurencji i wyznaczenia operatorów posiadających znaczącą pozycję rynkową, a także wykazania, że nałożenie obowiązku stosowania asymetrycznych stawek interkonektowych jest środkiem zaradczym adekwatnym i proporcjonalnym do stwierdzonego problemu.