Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji neguje warunki przetargu na UMTS

W nawiązaniu do Stanowiska Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji w stosunku do warunków przeprowadzenia przetargu na UMTS z dnia 5 października 2000 roku Izba ponownie pragnie wyrazić zaniepokojenie środowiska telekomunikacyjnego warunkami przetargu, w szczególności w aspekcie wysokości opłat koncesyjnych (prawie 4 miliardy EURO), nadmiernej liczby przewidzianych koncesji UMTS w odniesieniu do rozmiarów rynku telekomunikacyjnego w Polsce, a także próby narzucenia obecnym operatorom GSM/DCS obowiązku świadczenia usług roamingu wewnętrznego dla nowych operatorów sieci UMTS. Ten ostatni warunek, zdaniem Izby, jest niezgodny z duchem nowego prawa telekomunikacyjnego. Nałożenie na operatorów GSM/DCS takiego obowiązku pozostawałoby w jawnej sprzeczności z rozwiązaniami legislacyjnymi, co potwierdza opinia dr hab. Stanisława Piątka, który był ekspertem strony rządowej podczas prac nad nowym prawem telekomunikacyjnym. W opinii tej stwierdza się, że akty prawne, jakimi są dotychczasowe i nowe prawo telekomunikacyjne nie pozwalają na narzucanie przez organy regulujące rynek telekomunikacyjny obowiązku świadczenia usług roamingowych na rzecz nowych operatorów UMTS przez dotychczasowych operatorów GSM/DCS. Zgodnie z przedmiotową opinią, twierdzenie Ministra Łączności, że świadczenie usług roamingu wewnętrznego będzie podlegać ingerencji Regulatora w oparciu o dział IV nowego Prawa Telekomunikacyjnego dotyczący łączenia sieci telekomunikacyjnych, jest sprzeczne z przepisami tej ustawy. W przekonaniu potrzeby zapewnienia stabilizacji warunków prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, zwłaszcza w tak newralgicznej dziedzinie jak telekomunikacja, zdaniem Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji, nie jest dopuszczalne tworzenie przez Ministerstwo Łączności na potrzeby przetargu w celu wydania koncesji UMTS, co najmniej wątpliwych, wykraczających poza ramy określone w aktach normatywnych regulujących rynek telekomunikacyjny, wykładni prawa dotyczących roamingu wewnętrznego, gdyż grozi to utratą zaufania do organów administracji publicznej przez poważnych inwestorów.