UOKiK będzie stale monitorował współpracę operatorów

UOKiK zakończył wszczęte 11 kwietnia 2014 r. postępowanie wyjaśniające, w ramach którego analizował kwestie związane ze współpracą operatorów telekomunikacyjnych w zakresie udostępniania, łączenia lub współdzielenia częstotliwości, infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnych.

W toku postępowania dokonano ustaleń dotyczących m.in. struktury rynku, zasad współpracy operatorów w zakresie współdzielenia zasobów oraz potencjalnych korzyści i zagrożeń dla konkurencji wynikających z takiej współpracy.

Ustalenia z przeprowadzonego postępowania UOKiK udostępni Komisji Europejskiej, która obecnie analizuje skargę dotyczącą współpracy międzyoperatorskiej (w tym w zakresie współdzielenia częstotliwości). Komisja Europejska jest głównym strażnikiem przestrzegania przez przedsiębiorców zasad prawa ochrony konkurencji zawartych w Traktacie o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Obecna dynamika rozwoju rynku telekomunikacyjnego oraz wzrastające potrzeby i wymagania odbiorców usług powodują, że wzmacnia się tendencja do współdzielenia infrastruktury.

Współpraca operatorów obejmować może różne obszary. Jej najprostszą formą w zakresie współpracy infrastrukturalnej jest dzielenie elementów infrastruktury pasywnej (kanalizacja, lokalizacje). Dalej idąca współpraca obejmuje dzielenie elementów radiowej sieci dostępowej (RAN), a następnie posiadane przez operatorów zasoby częstotliwości.

Główne korzyści płynące ze współdzielenia to: oszczędności wynikające z uniknięcia duplikacji kosztów używanej infrastruktury, co może przełożyć się na obniżenie cen dla finalnych odbiorców oraz korzyści jakościowe związane z możliwością świadczenia w oparciu o współdzieloną infrastrukturę nowych usług lub usług o lepszej jakości.

Rozważając zagrożenia wynikające ze współdzielenia infrastruktury, należy wskazać przede wszystkim na:

1) ograniczenie konkurencji infrastrukturalnej (technologicznej), w tym zmniejszenie bodźców do rozwoju infrastruktury oraz tendencję do konkurowania jedynie w ramach wyznaczonych dzieloną technologią,

2) powstanie istotnych asymetrii w zasobach między przedsiębiorcami je współdzielącymi a pozostałymi,

3) ułatwienie wymiany informacji pomiędzy konkurentami umożliwiającej koordynację zachowań na rynku detalicznym.

Z uwagi na potencjalne ryzyka, jakie współdzielenie infrastruktury (zwłaszcza współdzielenie infrastruktury aktywnej lub częstotliwości) rodzi w kontekście prawa ochrony konkurencji, tego rodzaju inicjatywy przedsiębiorców UOKiK będzie aktywnie monitorował, analizując skutki, jakie współpraca operatorów wywołuje na rynku. Ocena takiej współpracy - z punktu widzenia ewentualnych zagrożeń dla konkurencji - będzie dokonywana każdorazowo po analizie otoczenia rynkowego przy uwzględnieniu struktury podmiotowej rynków, na których współpraca jest podejmowana, pozycji rynkowej operatorów, stanu konkurencji, poziomu współpracy oraz siły uzyskiwanej przez współdziałających przedsiębiorców.

Jak wynika z powyższego, porozumienia o współdzieleniu sieci mogą pociągać za sobą zarówno pozytywne jak i negatywne skutki dla konkurencji. Zdaniem UOKiK, im dalej idzie współpraca międzyoperatorska, obejmując kolejne elementy i poziomy infrastruktury, tym większe jest ryzyko, że może ona stanowić zagrożenie dla konkurencji, sprzyjając w szczególności koordynacji działań podejmowanych przez współpracujących konkurentów. Dzielenie infrastruktury pasywnej (kanalizacja, lokalizacje itp.) zwykle nie ogranicza konkurencji i może wywierać pozytywne skutki poprzez np. redukcję kosztów inwestycji w sieci. Za prokonkurencyjną może zostać również uznana współpraca prowadząca do istotnej poprawy dostępności usług dla konsumentów zwłaszcza na terenach słabo zaludnionych, czy też możliwości ich świadczenia na obszarach, na których w ogóle nie były one dotychczas dostępne (tzw. białe plamy). Z drugiej strony, chociaż współdzielenie aktywnych elementów sieci oraz częstotliwości może istotnie zwiększyć wydajność, może też być źródłem problemów w zakresie konkurencji, szczególnie na obszarach zurbanizowanych. Jako potencjalnie antykonkurencyjną można wskazać np. taką współpracę, która z uwagi na daleko posunięty zakres integracji przedsiębiorców i ujednolicenie technologiczne będzie skutkowała niemożnością odpowiedniego zróżnicowania usług/oferty detalicznej współpracujących przedsiębiorców.