Test Nokia 3310

Wprowadzenie Nokii 3310 na rynek pod koniec zeszłego roku wzbudziło dużo emocji - zarówno pozytywnych (głównie u miłośników marki), jak i negatywnych (u posiadaczy telefonów innych firm). Na temat samego telefonu napisano już bardzo dużo, postaram się jednak dopisać kilka uwag na jego temat, które nasuwają mi się po półrocznym używaniu. Celowo pomijam mało ważne, a tak szeroko reklamowane elementy rozrywkowe (chat, gry) - postaram się przedstawić wrażenia z codziennej eksploatacji słuchawki.

Konstrukcja
Nokia 3310 wyposażona jest w wymienne obudowy. Wymusiło to znaczne uproszczenie sposobu ich mocowania, które wydaje się niezbyt pewne - z łatwością można dostrzec dosyć spore szczeliny, zwłaszcza pod dolną krawędzią przedniego panelu - znacznie lepiej tą kwestię rozwiązano na przykład w Nokii 3210, gdzie obudowy dopasowane są dużo dokładniej. Przy zakupie warto od razu sprawdzić przedni panel i, jeśli jest luźny, poprosić o natychmiastową wymianę. Bardzo dużo egzemplarzy (zwłaszcza pod koniec ubiegłego roku) miało właśnie źle dopasowane obudowy, a sprzedawcy nie chcieli później przyjmować reklamacji tego typu. Sam obudowa wykonana jest z niezbyt dobrego tworzywa i już po kilku tygodniach zaczyna denerwująco skrzypieć. Wszystko to sprawia, że konstrukcja telefonu wydaje się bardzo delikatna, ale jak się już kilka razy przekonałem - aparat wytrzymuje upadek z wysokości 80 cm nawet na twardą powierzchnię. Przypadkowe crash-testy nie spowodowały widocznych uszczerbków w wyglądzie i funkcjonowaniu aparatu. Spore problemy sprawia samo zdjęcie tylnego panelu. Trzeba mieć naprawdę dużo zacięcia, aby tego dokonać. Przy odrobinie wprawy można to zrobić szybko, ale we wszystkich 4 egzemplarzach jakie miałem w ręce wymagało to albo dużej siły, albo przynajmniej pomocy drugiej osoby. Jeszcze dziwniejsze jest to, że dokupiona obudowa (także firmy Nokia) zakłada się i zdejmuje bez żadnych problemów.

Klawiatura i ekran
Klawiatura w Nokii 3310 jest dosyć twarda - znacznie twardsza niż w poprzednich telefonach tej firmy, które miałem okazję oglądać (5110, 6110, 3210).
Dla mnie ideałem jest klawiatura Nokii 3210 - jest odpowiednio miękka, ale ma dobrze wyczuwalny moment "załapania". Dosyć słabo rozwiązano podświetlanie klawiszy. W dzień nie ma problemu z rozczytaniem drobnych literek, ale kiedy jest ciemno - pisanie SMS-ów staje się prawdziwym wyzwaniem. Chyba, że ktoś pisze ich kilkanaście dziennie i pamięta dokładny rozkład wszystkich liter. Za to podświetlanie ekranu zrobione jest wzorowo - nie ma się do czego przyczepić. Sam wyświetlacz, jak w każdej Nokii, jest wyraźny i konstrastowy, charakteryzuje się również dosyć małym rastrem.

Oprogramowanie
Telefon. mimo że wyposażony we wczesną wersję oprogramowania (4.06 z 21.11.2000), działa bez żadnych problemów i zacięć. Nigdy mi się nie zawiesił, nie zauważyłem również żadnych nieprawidłowości. Menu jest, jak w każdej Nokii, czytelne i nikomu nie powinno sprawiać żadnych kłopotów.

SMS-y
Możliwość wysyłania długich SMS-ów jest jedną z bardziej podkreślanych cech Nokia 3310. Rozwiązanie jest interesujące, ale w menu powinna być możliwość wyłączenia tego udogodnienia. Znacznie częściej pisze się przecież pojedyncze SMS-y, a dosyć kłopotliwe jest odliczanie znaków do rozpoczęcia drugiej wiadomości. Poza tym 3 SMS-y nawet najnowsze telefony firmy Nokia nie zawsze potrafią złożyć w całość (są z tym problemy właśnie w Nokii 3310). Drugim dyskusyjnym rozwiązanie jest wprowadzenie kodowania Unicode, które umożliwia wprowadzanie polskich znaków. Po pierwsze - jakikolwiek niestandardowa litera zajmuje 3-4 znaki - jeśli piszemy używając "ogonków" możemy się bardzo zdziwić jak niewiele uda się zmieścić w jednej wiadomości. Po drugie - na rynku jest bardzo dużo telefonów, które nie radzą sobie z takim kodowaniem i odbiorca SMS'a może zobaczyć zupełnie nieczytelne kraczki. Dlatego właśnie lepiej jest w ogóle nie używać polskich znaków diakrytycznych i od razu wyłączyć taką możliwość w menu.
Unicode byłby przydatny, gdyby w telefonie wbudowany był polski słownik T9. Warszawskie przedstawicielstwo firmy Nokia obiecało wprowadzić go w jednej z wersji oprogramowania już na początku roku, ale wygląda na to, że podzieli losy takiego samego słownika obiecanego posiadaczom Nokii 3210.
Być może następne modele skierowane na rynek popularny (czyli z serii 3000) będą miały więcej szczęścia.

Czułość
Czułość telefonu oceniam dosyć wysoko - gdzieś w okolicach Nokii 5110. Nie ma już problemów typowych dla Nokii 3210, gdzie często nawet w centrum miasta przy szybkim obróceniu głowy podczas rozmowy słychać wyraźnie zniekształcenia dźwięku. Telefon dosyć dobrze trzyma sygnał. Nawet we wnętrzu dużego supermarketu (gdzie warunki radiowe są bardzo trudne - głównie ze względu na to, że takie hale są budowane z metalu) nie było problemów z rozmową na jednej kresce. W takich samych warunkach, znana z wysokiej czułości Motorola d520, miała dosyć duże problemy z utrzymaniem sygnału.

Bateria
Wbrew bardzo licznym opiniom na temat tego telefonu jestem bardzo zadowolony z czasu oczekiwania jaki zapewnia. Od momentu kupienia ładowałem go dokładnie co 2 tygodnie, bo akurat na tyle wystarcza bateria (z wyłączaniem na noc). Przeliczając to na godziny - około 150-160 godzin przy umiarkowanym używaniu (kilka, kilkanaście SMS-ów dziennie, kilka krótkich rozmów w tygodniu) i włączonym prawie przez cały czas alarmie wibracyjnym. Staram się dbać o baterię - zawsze rozładowuję ją do końca, a potem zostawiam do ładowania na całą noc.
Dla spragnionych jeszcze dłuższych czasów oczekiwania - w wielu sklepach internetowych można kupić baterie litowo-jonowe nawet o pojemności 1200 mAh, co powinno dać jakieś 3 tygodnie ciągłej pracy. Telefon z taką baterią staje się także znacznie lżejszy (133g BMC-3, NiMh -> 107g BLC-2, Li-Ion).
Co prawda Nokia 3310 potrafi ładować takie baterie, ale lepiej kupić dodatkową ładowarkę, zwłaszcza do baterii o większej pojemności (900-1300 mAh) - trzeba je ładować na początku naprawdę dużym prądem i zwykła ładowarka przestaje wyrabiać. Bateria 1200 mAh będzie ładowana do około 800-900 mAh, a potem ładowarka zacznie się strasznie męczyć i nigdy nie naładuje baterii do końca. Drobną wadą telefonu jest to, że od pierwszej informacji o słabej baterii do całkowitego rozładowania mija zazwyczaj około 6-7 godzin. Trochę to mało, zwłaszcza jeśli przyjdzie nam w tym czasie wykonać jakąś rozmowę. Przy bardzo słabej baterii telefon potrafi się dziwnie zachowywać - czasem wyłącza się bez komunikatu o rozładowaniu, miewa też problemy z logowaniem się do sieci. Czase brakuje wbudowanej baterii wewnętrznej (lub choćby kondensatora), która podtrzymywałaby ustawienia zegara po wyjęciu głównej baterii - wyciągnięcie jej (konieczne choćby do zmiany karty SIM) nawet na chwilę powoduje konieczność ustawiania wszystkiego od nowa.

Czy warto? 

Nokia 3310 skierowana jest przede wszystkim na rynek masowy i ma prawie wszystkie funkcje niezbędne w telefonie tej klasy - razić może jedynie brak WAP-u (choć sama użyteczność "komórkowego internetu" jest dyskusyjna, zwłaszcza przy tym poziomie opłat za połączenie). Paradoksalnie brak WAP-u może się w tej chwili okazać zaletą tego telefonu - po wprowadzeniu do sprzedaży Nokii 3330, ceny 3310 powinny znacznie spaść, zwłaszcza jeśli chodzi o sprzedaż bez cyrografu. Nowa Nokia 3310 za około 500-500 zł jest bardzo kuszącą ofertą dla osób wybierających usługi bezabonamentowe w sieciach Plus GSM i Era (w Pop'ie dostępna jest już Nokia 3310 w cenie 682 zł). Brak HSCSD czy obsługi GPRS nie może dziwić w tej klasie - dla osób wykorzystujących telefon do przesyłania danych i łączenia się z internetem przeznaczone są droższe i lepiej wyposażone modele - na przykład Nokia 6210. Wydaje mi się, że Nokia 3310 to doskonała oferta dla tych, którzy chcą mieć po prostu dobry i funkcjonalny telefon, bez zbędnych wodotrysków, których i tak nigdy nie wykorzystają. Ja jestem zadowolony z dokonanego wyboru, mimo że pod koniec zeszłego roku zapłaciłem za aparat prawie 800 złotych. Nie jestem fanatykiem tej marki, ale mam do niej zaufanie - Nokia produkuje po prostu solidne i dobrze wykonane telefony.

Zalety:
+ wbrew pozorom - dosyć solidna konstrukcja
+ małe rozmiary telefonu - dobrze leży w ręce
+ popularność na rynku - bogata oferta tanich akcesoriów
+ zgodność z Nokią 3330 i nowymi akcesoriami (np. Nokia Music Player)
+ dobra i wytrzymała bateria

Wady:
- skrzypiąca obudowa
- słabe podświetlanie klawiszy
- brak dodatkowego spisu telefonów w pamięci wewnętrznej (jest już w Nokii 3330)
- utrudniony dostęp do karty SIM - konieczność wyjęcia baterii, a tym samym wyzerowania zegara i datownika