Treść stanowiska URT w sprawie rozliczeń operatorów telekomunikacyjnych z ISP

Stanowisko Prezesa URT w sprawie modelu rozliczeń między operatorami sieci telefonicznych a dostawcami usług internetowych.
 
1. Wstęp
Stanowisko Prezesa URT (Regulatora) wyraża pogląd będący odpowiedzią na zapytania pochodzące od dostawców usług internetowych. Dotyczyły one przede wszystkim potrzeby regulacji obszaru spornego występującego we współpracy pomiędzy dostawcami usług internetowych, a operatorami telekomunikacyjnymi związanego z rozliczeniem ruchu generowanego do sieci Internet przez abonentów publicznej stacjonarnej sieci telefonicznej. 
Celem jaki stawia sobie Prezes URT ogłaszając poniższe stanowisko jest zaproponowanie takiego modelu rozliczeń, który uwzględniając opinie zainteresowanych stron, będzie wychodził naprzeciw ich oczekiwaniom, a ponadto przyczyni się do upowszechnienia dostępu do usług internetowych. Jednocześnie zakłada się, że stanowisko URT wyzwoli pomiędzy uczestnikami rynku praktykę samoregulacji stosunków gospodarczych ograniczając ustawową interwencję Regulatora.
  
2. Zakres przedmiotowy stanowiska
Prezentowane poniżej stanowisko przedstawia propozycję dwóch modeli rozliczeń pomiędzy operatorem warstwy dostępowej infrastruktury sieciowej Internetu, który jest lokalnym operatorem sieci telekomunikacyjnej o pozycji dominującej na rynku (DLO), a dostawcami usług internetowych. Dostawcą usług internetowych w rozumieniu stanowiska może być:
- dostawca usług internetowych (ISP);
- niezależny operator stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej (OLO).
Technologia dostępu analizowana w modelach to dostęp komutowany (wdzwaniany, tzw. dial-up) abonentów sieci PSTN (użytkowników końcowych) do serwerów dostawców usług internetowych poprzez numer NDSI o formacie 20MCDU.
Z punktu widzenia zależności między podmiotami występującymi w łańcuchu dostaw usług internetowych stanowisko Prezesa URT analizuje zagadnienie dostępu do Internetu od strony użytkownika końcowego (abonenta lokalnego operatora telekomunikacyjnego o pozycji dominującej inicjującego połączenie) do punktu styku sieci lokalnego operatora telekomunikacyjnego i dostawcy usług internetowych. Rysunek poniżej ilustruje obszar przedmiotowy stanowiska (strzałka).

3. Stanowisko Prezesa URT w sprawie rozliczeń pomiędzy TO-ISP

3.1. Model rozliczeń
Prezes URT uważa za stosowne przedstawienie modelu rozliczeń, który umożliwi ustalanie ceny dostępu do Internetu, przede wszystkim dostawcy usług internetowych. Decyzja odnośnie wyboru, który z modeli ma być zastosowany należy do operatora będącego dostawcą usług internetowych, a lokalny operator telekomunikacyjny nie może tego wyboru kwestionować. Numer dostępowy wykorzystywany do świadczenia usług, rozliczanych według jednego modelu musi różnić się od numeru wykorzystywanego do rozliczania według innego modelu. Oznacza to, że operator ISP może oferować różne usługi stosując przy tym różne numery dostępowe oraz decydować o wyborze odpowiedniego modelu rozliczeń.
Ponieważ ustawa Prawo Telekomunikacyjne nie rozstrzyga przy ilu punktach styku operator dominujący jest zobowiązany udostępniać usługę interkonektową polegającą na rozpoczęciu połączenia z podwójnym tranzytem - która umożliwia operatorowi niezależnemu dostęp do abonentów w całym kraju oraz biorąc pod uwagę praktykę większości krajów europejskich - Prezes URT proponuje - udostępnienie rzeczonej usługi już przy jednym punkcie styku. Koszty utrzymania punktów styku po swojej stronie każdy operator pokrywa we własnym zakresie.
W rozliczeniach pomiędzy operatorem warstwy dostępowej (DLO) a ISP (OLO), okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy a samo rozliczenie jest realizowane w pełnych minutach po zsumowaniu czasu poszczególnych połączeń mierzonych w sekundach po zaokrągleniu wzwyż.
W przypadku wyboru modelu I, za koszty bilingu, windykacji oraz fakturowania ponoszone przez DLO, przyjmuje się opłatę na jego rzecz w wysokości 4,5 % wartości zafakturowanych kwot za rozpoczęcie połączenia. 
W przypadku, gdy OLO i ISP to dwa różne podmioty, rozliczenia między nimi prowadzone będą na zasadach komercyjnych ustalonych w drodze negocjacji. W przypadku, gdy OLO sam oferuje usługi dostępu do Internetu (bez udziału odrębnego ISP), , do rozliczeń OLO z DLO mogą mieć zastosowanie modele przedstawione w stanowisku. W tym konkretnym przypadku rozliczeń OLO-ISP nie ma gdyż OLO i ISP to jeden i ten sam podmiot. 
W przypadku, gdy ISP współpracuje bezpośrednio z operatorem o pozycji dominującej mają zastosowanie zasady z niniejszego stanowiska. 
W związku z tym proponuje się przyjęcie w stanowisku dwóch modeli rozliczeń pomiędzy lokalnym operatorem telekomunikacyjnym o pozycji dominującej, który jednocześnie jest operatorem warstwy dostępowej sieci Internet, a dostawcami usług internetowych:

3.1.1. Model I
Dostawca usług internetowych ustala wysokość opłat za dostęp do Internetu, a operator warstwy dostępowej sieci internetowej (operator telekomunikacyjny sieci lokalnej) fakturuje swojego abonenta za połączenie do Internetu, prowadzi biling oraz ściąga należności. Prezentacja graficzna modelu znajduje się na rysunku poniżej.

Poszczególne kroki modelu rozliczeń następują według sekwencji opisanej poniżej:
1. Lokalny operator telekomunikacyjny (tutaj operator warstwy dostępowej sieci internetowej) wystawia fakturę na abonenta (użytkownika końcowego),
2. Abonent wnosi opłatę za usługę do lokalnego operatora telekomunikacyjnego (operatora warstwy dostępowej sieci internetowej),
3. Dostawca usług internetowych / inny operator telekomunikacyjny wystawia zbiorczą fakturę za połączenie do Internetu / za usługi telekomunikacyjne na lokalnego operatora telekomunikacyjnego (operatora warstwy dostępowej sieci Internet),
4. Lokalny operator telekomunikacyjny wystawia fakturę za rozpoczęcie połączenia, biling, fakturowanie i windykację,
5. Lokalny operator telekomunikacyjny (tutaj operator warstwy dostępowej sieci internetowej) przekazuje do dostawcy usług internetowych / innego operatora telekomunikacyjnego całość wpływów od abonentów po potrąceniu opłat za rozpoczęcie połączenia, biling, fakturowanie i windykację.

3.1.2. Model II
Dostawca usług internetowych ustala wysokość opłat za dostęp do Internetu, fakturuje abonenta za połączenie do Internetu, ściąga należności - integruje proces świadczenia usługi połączenia do Internetu. Abonent podpisuje umowę z OLO (ISP) o świadczenie usług dostępu do sieci Internet za pośrednictwem przyznanych mu numerów dostępowych. Prezentacja graficzna modelu znajduje się na rysunku poniżej.

Poszczególne kroki modelu rozliczeń następują według sekwencji opisanej poniżej:
1. Dostawca usług internetowych / inny operator telekomunikacyjny wystawia fakturę na abonenta (użytkownika końcowego),
2. Abonent (użytkownik końcowy) wnosi opłatę za dostęp do Internetu bezpośrednio do dostawcy usług internetowych / do innego operatora telekomunikacyjnego,
3. Operator warstwy dostępowej sieci internetowej (lokalny operator telekomunikacyjny) wystawia fakturę na dostawcę usług internetowych / innego operatora telekomunikacyjnego za usługę rozpoczęcia połączenia,
4. Dostawca usług internetowych / inny operator telekomunikacyjny wnosi opłatę na rzecz operatora warstwy dostępowej sieci internetowej (lokalnego operatora telekomunikacyjnego).

3.2. Wysokość stawek za rozpoczęcie połączenia
Prezes URT uważa za stosowne przyjęcie, że stawki za połączenie (dostęp) z wykorzystaniem warstwy dostępowej do sieci internetowych (tzn. sieci operatora telefonii lokalnej o pozycji dominującej), powinny odpowiadać stawkom maksymalnym na poziomie wyrażonym w stanowisku Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji w sprawie modelu i stawek rozliczeń międzyoperatorskich. Prezes URT stoi na stanowisku, że wysokość stawki powinna zależeć od zakresu wykorzystywanej sieci operatora warstwy dostępowej, zgodnie z definicjami cytowanymi w stanowisku.
W związku z powyższymi założeniami, proponuje się przyjęcie w stanowisku następujących definicji odcinków wykorzystanej sieci operatora dominującego do punktu styku:
Lokalne rozpoczęcie połączenia międzysieciowego - połączenie od abonenta inicjującego połączenie do punktu styku sieci (oddania ruchu), w którym nie została zaangażowana żadna centrala międzystrefowa, lub w którym została zaangażowana dokładnie jedna centrala międzystrefowa, a abonent jest podłączony do tej centrali.
Rozpoczęcie połączenia międzysieciowego z pojedynczym tranzytem - połączenie od abonenta inicjującego połączenie do punktu styku sieci (oddania ruchu), w którym zaangażowana jest dokładnie jedna centrala międzystrefowa, a abonent podłączony jest do centrali miejscowej, lub w którym zaangażowane są dokładnie dwie centrale międzystrefowe, a abonent jest podłączony do jednej z nich.
Rozpoczęcie połączenia międzysieciowego z podwójnym tranzytem - połączenie od abonenta inicjującego połączenie do punktu styku sieci (oddania ruchu), w którym zaangażowana jest więcej niż jedna centrala międzystrefowa, a abonent podłączony jest do centrali miejscowej.
Jednocześnie należy dodać, że przy klasyfikowaniu poszczególnych połączeń z punktu widzenia opłaty należnej operatorowi (dominującemu) warstwy dostępowej za rozpoczęcie połączenia należy kierować się zasadą wyboru najmniej kosztownej opcji z punktu widzenia dostawcy usług internetowych. Wysokość stawki za rozpoczęcie danego połączenia jest niezależna od rzeczywistej drogi realizacji tego połączenia, które różnie może być zestawiane w zależności od parametrów technicznych sieci operatora dominującego w danej chwili. Wysokość stawki za rozpoczęcie połączenia będzie więc zależeć od najmniej kosztownej drogi kierowania ruchu, specyficznej dla danego połączenia.
Przyjmuje się następujące okresy taryfikacyjne, w ruchu komutowanym do dostawców usług internetowych:
T1 - okres taryfikacyjny w godzinach 800 - 1800 w dni robocze,
T2 - okres taryfikacyjny w godzinach 1800 - 800 w dni robocze oraz 000 - 2400 w soboty, niedziele i święta. W tym okresie stosuje się stawki w wysokości 50% stawek określonych 
w T1.
Ponadto przyjmuje się w stanowisku, iż struktura okresów taryfikacyjnych korespondować będzie ze strukturą okresów dla analogicznych usług świadczonych przez operatora o pozycji dominującej. 

Tabela nr 1. Prezentacja stawek w rozliczeniach ruchu na poziomie warstwy dostępowej do sieci Internet w stosunku do operatora telefonii lokalnej o pozycji dominującej.

  
Niezależnie od warunków wyrażonych powyżej Prezes URT w każdym przypadku kierował się będzie zasadą niedyskryminacji żadnego z podmiotów wyrażoną jako ogólny zakaz w art.77 ust.1. ustawy Prawo telekomunikacyjne, a także w art. 6 Dyrektywy 97/33/WE w sprawie połączeń między operatorskich (interconnection) w dziedzinie telekomunikacji.
Zasada niedyskryminacji dotyczy także wprowadzenia przez dominującego operatora telekomunikacyjnego stawki zryczałtowanej za dostęp do Internetu ¹. Wówczas operator telekomunikacyjny o pozycji dominujący powinien zgodnie z wyrażoną w ustawie zasadą umożliwić dostawcy usług internetowych zastosowanie i rozliczenie ryczałtu za usługi dostępu do Internetu w sposób niedyskryminujący w porównaniu do ryczałtów, które stosuje sam operator dominujący w ramach realizacji takiej samej usługi ².
  
4. Zasady na których oparte jest stanowisko
Prezes URT wyrażając niniejsze stanowisko w kwestii rozliczeń pomiędzy operatorami telekomunikacyjnymi, a dostawcami usług internetowych kierował się następującymi zasadami:
1. Zapewnienia powszechnego dostępu na całym terytorium Rzeczpospolitej Polskiej do usług telekomunikacyjnych, zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt. 1 ustawy Prawo Telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852).
2. Ochrony interesów użytkowników telekomunikacji - zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt. 2 ustawy Prawo Telekomunikacyjne. 
3. Wspierania równoprawnej i efektywnej konkurencji w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych - zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt. 3 ustawy Prawo Telekomunikacyjne.
4. Rozwoju nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej, integrującej usługi telekomunikacyjne, informacyjne i audiowizualne, umożliwiającej dostęp do ogólnoeuropejskich oraz światowych sieci i usług telekomunikacyjnych, - zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 4. ustawy Prawo Telekomunikacyjne.
5. Niedyskryminacji stron czyli operatorów współpracujących - zgodnie z art. 77, ust 1 ustawy Prawo Telekomunikacyjne, a także zgodnie z art. 6. Dyrektywy w sprawie połączeń międzyoperatorskich w dziedzinie telekomunikacji (97/33/WE).
  
5. Uzasadnienie do stanowiska Prezesa URT
5.1. Przedmiot stanowiska
Zakres stanowiska Prezesa URT został określony poprzez odniesienie do modelu łańcucha dostaw usług internetowych, i tak jak wspomniano powyżej obejmuje obszar od użytkownika końcowego (abonenta lokalnego operatora telekomunikacyjnego o pozycji dominującej) poprzez sieć operatora warstwy dostępowej do punktu styku z innym operatorem telekomunikacyjnym ³. Jest to obszar, w którym w bardzo ograniczonym zakresie występuje konkurencja, ponieważ operator o pozycji dominującej dysponuje ponad 90% istniejącej infrastruktury telekomunikacyjnej. Wprawdzie wprowadzony model duopolu na usługi lokalne miał wyzwolić konkurencję w tym obszarze usług telekomunikacyjnych, to jednak z perspektywy czasu wyniki niezależnych operatorów lokalnych wskazują, że jest to bardzo trudny do przejęcia segment rynku, a udział tzw. NOL-i wynosi w nim jedynie około 6%. Pozycja operatora o pozycji dominującej pozostaje zatem nie zagrożona. Stąd Prezes URT uznał za stosowne skupienie uwagi na warstwie dostępowej infrastruktury sieciowej i wskazuje możliwe rozwiązania w celu upowszechnienia dostępu i obniżenia opłat za dostęp (połączenie). Podobnie przedmiot regulacji w tym obszarze rynku określił Brytyjski Urząd Regulacyjny ⁴. 
Zdaniem Prezesa URT nie jest istotne z punktu widzenia rozwiązania problemów rozliczeń pomiędzy operatorami telekomunikacyjnymi a dostawcami usług internetowych, jak zorganizowany jest sposób prowadzenia przedsiębiorstwa (dostawcy usług internetowych) od punktu styku z lokalnym operatorem telekomunikacyjnym o pozycji dominującej. Bowiem
w każdym z przypadków po stronie dostawców usług internetowych obecna jest silna konkurencja, w której według różnych szacunków uczestniczy kilkaset podmiotów.

5.2. Technologia dostępu do Internetu
Prezes URT w stanowisku bardzo wyraźnie określa technologię dostępu do Internetu. Przyjęcie, że jest to jedynie dostęp komutowany wynika z kilku powodów. Po pierwsze z posiadanych danych wynika, iż tę technologię łączenia się z Internetem wykorzystuje w kraju prawie 75% wszystkich internautów, w tym przez sieć TP S.A. łączy się ponad 90% ⁵. Jak istotne jest to narzędzie dostępu do Internetu niech posłuży przykład Wielkiej Brytanii, gdzie około 81% użytkowników Internetu jako metodę dostępu do Internetu wykorzystuje właśnie metodę dodzwaniania się (dial-up) ⁶. Po drugie, technika dodzwaniania się stanowi jeden z podstawowych sposobów dostępu do Internetu. Ponadto, zgodnie z ustawą Prawo telekomunikacyjne, usługi transmisji danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów, jeżeli są świadczone przez operatorów publicznych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych - zwane dalej usługami powszechnymi, powinny być dostępne każdemu użytkownikowi z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie, na obszarze całego kraju (art. 49 ust. 1.) ⁷. Stanowią zatem obszar regulacyjny Prezesa URT. 

______________________________

¹ Opłata zryczałtowana za dostęp do Internetu - oznacza stałą opłatę za nielimitowany dostęp do Internetu 
w danym okresie rozliczeniowym, w odróżnieniu od opłaty za usługę pakietową, która jest stałą opłatą za dostęp do Internetu za z góry określony limit czasowy w danym okresie rozliczeniowym.
² Dla prawidłowego funkcjonowania zasady niedyskryminacji istotne jest rozróżnienie w obrocie ceny na hurtową i detaliczną, gdzie cena hurtowa to cena po jakiej w przedsiębiorstwie sprzedawane są dane usługi do pionu detalicznego lub do innego przedsiębiorstwa, natomiast cena detaliczna to cena dla użytkownika końcowego, abonenta (dotyczy to również ofert pakietowych). 
³ Za: Internet w Polsce - technologie i rynek, Praca zbiorowa pod redakcją Cz. Jędrzejka, Poznań 2000.
⁴ Introduction to Internet access, J.Moore, Oftel, Warsaw 31 July 2001
⁵ Dane za Tylor Nelson Sofres OBOP.
⁶ Oftel's 2000/01 effective competition review of dial-up Internet access, Oftel, London 2001, p.10.

⁷ Prawo Telekomunikacyjne - Komentarz, S.Piątek, C H BECK Warszawa 2001, s.383.

5.3. Relacja pomiędzy operatorem telekomunikacyjnym a dostawcą usług internetowych
Prezes URT uznaje, iż przedmiotem rozstrzygnięcia jest - jak wspomniano powyżej - zagadnienie dostępu do Internetu, a także stawki za dostęp do usług internetowych na poziomie sieci dostępowych. Zagadnieniem spornym jest obszar rozliczeń we współpracy pomiędzy lokalnym operatorem telekomunikacyjnym o pozycji dominującej a dostawcami usług internetowych / operatorami telekomunikacyjnymi. Dostawcy usług internetowych będącemu zarazem przedsiębiorcą uprawnionym do wykonywania działalności gospodarczej na terenie kraju, przysługuje status operatora w świetle przepisów Prawa telekomunikacyjnego. Kluczowe znaczenie ma określenie czy dostawca usług internetowych umożliwiając użytkownikom dostęp do sieci Internet za pomocą routerów świadczy usługi telekomunikacyjne. Zgodnie z ustawową definicją pojęcia usługi telekomunikacyjnej jest nią działalność gospodarcza polegająca na transmisji lub kierowaniu sygnałami w sieciach telekomunikacyjnych. Kierowanie rozumieć tu należy jako określenie zakończenia sieci, do którego ma dotrzeć wysłana informacja, podzielona w przypadku transmisji danych na pakiety o stałej długości. Czynności kierowania wykonywane są za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych, a w przypadku usług dostępu do sieci Internet za pomocą routerów. Ponieważ zgodnie z wyraźnym brzmieniem definicji kierowanie lub transmisja sygnałów jest elementem wystarczającym do uznania danej czynności za usługę telekomunikacyjną stwierdzić należy, że świadczenie dostępu do sieci Internet jest usługą telekomunikacyjną.
Świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci publicznej lub eksploatowanie sieci publicznej oraz posiadanie uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej są przesłankami wystarczającymi do uznania przedsiębiorcy za operatora. 
Przyjęte przez Prezesa URT stanowisko, w którym dostawca usług internetowych posiada status operatora, umożliwia dostawcy korzystanie ze wszelkich uprawnień nadanych operatorom telekomunikacyjnym przez Prawo telekomunikacyjne. W szczególności ma prawo żądać od operatora zajmującego pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług powszechnych lub usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych zapewnienia dostępu do jego sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie, nie będącym zakończeniem sieci. Do zapewnienia dostępu do sieci operatora dominującego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące łączenia sieci telekomunikacyjnych i współpracy operatorów (art. 62 ustawy Prawo telekomunikacyjne).
Podkreślić należy, iż do grupy dostawców usług internetowych nie sposób zaliczyć przedsiębiorców, którzy nie dokonują czynności kierowania lub transmisji sygnałami w sieci publicznej. Tak więc np. samo prowadzenie portalu internetowego, będącego punktem wejściowym do sieci Internet nie spełnia przesłanek uznania tej czynności za usługę telekomunikacyjną. Zagadnienia z tym związane regulowane są w art. 46 Ustawy.

5.4. Wysokość stawek za rozpoczęcie połączenia - uzasadnienie
Z uwagi na fakt, że technologia dostępu analizowana w stanowisku to dostęp komutowany (wdzwaniany, tzw. dial-up) abonentów sieci PSTN (użytkowników końcowych) do serwerów bądź routerów dostawców usług internetowych poprzez numer NDSI o formacie 20MCDU, a przedmiotowe połączenia są zakańczane na urządzeniach do transmisji danych, to z technicznego punktu widzenia punkt styku sieci DLO z siecią OLO/ISP jest dokładnie tą sama usługą interkonektową jak przy połączeniach głosowych i nie ma żadnych racjonalnych podstaw by traktować ją inaczej. Punkty styku pomiędzy operatorami są "przezroczyste" dla ruchu przez nie przesyłanego, wydzielony z całkowitego ruchu zostaje jedynie kanał sygnalizacyjny. Ruch ten z punktu widzenia rozliczeń międzyoperatorskich nie jest rozróżniany, a odmienny jest jedynie średni czas takiego połączenia, który jest dłuższy od połączeń głosowych. 
W związku z powyższym Prezes URT proponuje przyjęcie definicji i stawek zgodnie z przyjętymi w stanowisku w sprawie rozliczeń międzyoperatorskich, jednakże z jedną zasadniczą modyfikacją. Stawki maksymalne w niniejszym stanowisku zostały zróżnicowane według dwóch taryf. Wyeliminowana została taryfa w wysokości 75% stawki maksymalnej, a utrzymana i rozciągnięta jest na okres poza godzinami 800 1800 w dni robocze oraz dni wolne od pracy taryfa w wysokości 50% stawki maksymalnej. Takie rozstrzygnięcie obniża opłatę za dostęp do Internetu. 
Przyjęcie takich propozycji cen, powinno porządkować rynek, a jednocześnie jest zgodne z założeniami przyjętymi w stanowisku. Bardzo wyraźnie jest to widoczne na przykładzie definicji o połączeniach, które zasadniczo są analogiczne jak w stanowisku w sprawie rozliczeń międzyoperatorskich. Opisują one trafnie technologię dostępu do Internetu na poziomie warstwy dostępowej sieci Internet, odzwierciedlają możliwe rodzaje połączeń dostawcy usług internetowych z lokalnym operatorem telekomunikacyjnym (o pozycji dominującej). Przypomnieć należy, iż stawki zaproponowane w stanowisku, przygotowane zostały zgodnie z metodologią najlepszej bieżącej praktyki. 

5.5. Model I - uzasadnienie
Zdaniem Prezesa URT model I przyczyni się w bardzo krótkim czasie do rozwoju konkurencji w segmencie rynku świadczenia dostępu do Internetu, przede wszystkim dzięki pozostawieniu w gestii dostawcy usług internetowych większości elementów związanych z ustalaniem ceny detalicznej. Jest to możliwe dzięki przyjęciu w stanowisku jednolitej stawki za dostęp do Internetu przy wykorzystaniu sieci lokalnej operatora o pozycji dominującej. Ustalenie takiej ceny (tutaj opartej na metodzie najlepszej bieżącej praktyki) w rozliczeniach z operatorem o pozycji dominującej zapewnia równe traktowanie stron. W konsekwencji znacznie ogranicza wszystkie zagrożenia związane z nieuczciwą konkurencją ze strony operatora o pozycji dominującej, w tym ogranicza zjawisko pobierania przez takiego operatora ,,renty monopolisty"(nienależnych opłat).
Dostawcy usług internetowych będą zmuszeni budować swoje przewagi konkurencyjne, głównie poprzez odpowiednie ustalanie poziomu cen detalicznych, a także poprzez jakość i zakres oferowanych usług oraz poprzez skuteczny marketing.
Przyjęcie w modelu rozwiązania, w którym lokalny operator telekomunikacyjny fakturuje swego abonenta, pozwala - według Prezesa URT - jednocześnie rozwiązać kilka istotnych problemów:
1. eliminuje barierę dostępu do innego dostawcy usług internetowych niż lokalny operator telekomunikacyjny, który zwykle także jest dostawcą takich usług,
2. pozwala w prosty sposób za pomocą jednej faktury rozliczyć się użytkownikowi końcowemu z dostawcami różnych usług w tym usługi dostępu do Internetu,
3. umożliwia użytkownikowi końcowemu skorzystanie z usług rynku zliberalizowanego.

5.6. Model rozliczeń II - uzasadnienie
Model II różni się od Modelu I rozstrzygnięciem sprawy fakturowania usług dostępu do Internetu. W tym przypadku Prezes URT proponuje, aby te czynności wykonywał sam dostawca usług internetowych. Z posiadanych informacji wynika, iż jest to rozwiązanie praktykowane na rynku krajowym, dlatego też model taki został zaproponowany jako jeden z dwóch wariantów rozwiązania problemu rozliczeń pomiędzy operatorami.
Podstawową zaletą tego modelu jest wyeliminowanie w kontaktach z użytkownikiem końcowym pośrednika w postaci lokalnego operatora telekomunikacyjnego. Pozwala to dostawcy usług internetowych na prowadzenie bezpośrednich działań marketingowych oraz na budowanie własnej bazy klientów. Ta z kolei sama w sobie stanowi ogromną wartość rynkową.
Proponując takie rozwiązanie Prezes URT kierował się ponadto jeszcze jedną przesłanką. Wynika ona z przekonania, iż posiadanie bezpośredniego kontaktu z klientem jest podstawową przewagą konkurencyjną. Nowe technologie umożliwiają oferowanie bardzo różnorodnych usług przy wykorzystaniu tej samej infrastruktury sieciowej. Generalnie należy założyć, iż nie ma ograniczeń jeżeli chodzi o "produkcję" nowych usług. Jedynym poważnym ograniczeniem jest popyt na te usługi. Popyt taki generuje użytkownik końcowy. Dlatego - między innymi - Prezes URT uznał za stosowne zaproponowanie powyższego modelu rozliczeń, w którym dostawca usług internetowych obejmie swym działaniem cały obszar świadczenia dostępu do Internetu.

6. Zakończenie
Powyższe stanowisko reguluje wybrane aspekty komutowanego dostępu do Internetu. Następnie planowane są w Urzędzie Regulacji Telekomunikacji prace nad stanowiskiem proponującym rozwiązania kwestii zryczałtowanej opłaty za nielimitowany, komutowany dostęp do Internetu. Jest to model rozliczeń, który w ostatnim czasie zyskuje na znaczeniu i określany jest w literaturze przedmiotu jako FRIACO.

7. Użyte w stanowisku zwroty i skróty
DLO (Dominant Local Operator) - lokalny operator sieci telekomunikacyjnej o pozycji dominującej na rynku 
FRIACO (Flat Rate Internet Access Call Origination) - usługa interkonektowa umożliwiająca ISP oferowanie usług nieograniczonego zryczałtowanego, komutowanego dostępu do Internetu. Jest to produkt, który dostarcza wirtualną przepustowość od koncentratora do portu (zwanego portem FRIACO) po stronie sieci cyfrowej centrali lokalnej. 
W przeciwieństwie do mierzonego dostępu do Internetu opłata za FRIACO jest ustaloną stawką za jednostkę przepustowości na porcie FRIACO i nie jest uzależniona od generowanego ruchu. Model ten został zapoczątkowany w Wielkiej Brytanii.
ISP (Internet Service Provider) - dostawca usług internetowych
MCDU - cyfry określające operatora sieci teleinformatycznych i rodzaj usługi
NDSI - numer dostępowy do sieci teleinformatycznych
NOL - niezależny operator lokalny 
OFTEL (Office of Telecommunications) - Brytyjski Urząd Regulacyjny
OLO (Other Licensed Operator) - inny operator telekomunikacyjny, działający na podstawie zezwolenia
PSTN (Public Switched Telephone Network) - Publiczna Komutowana Sieć Telefoniczna 
TO (Telecommunication Operator) - operator telekomunikacyjny 
URT - Urząd Regulacji Telekomunikacji