Komunikat URT

Informacja Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji dotycząca postępowania w sprawie uznania Telekomunikacji Polskiej SA za operatora o pozycji dominującej na krajowym rynku świadczenia usług powszechnych.

Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji nie zawiesił postępowania w sprawie określenia pozycji dominującej Telekomunikacji Polskiej S.A. na krajowym rynku świadczenia usług powszechnych.

Prezes URT wszczął postępowania administracyjne 11 kwietnia br. - tj. tego samego dnia, w którym zostało opublikowane rozporządzenie Ministra Łączności w sprawie szczegółowych kryteriów ustalania pozycji operatora na rynku usługi telekomunikacyjnej oraz sposób określania tego udziału (Dz. U. Nr 31, poz. 358). Na podstawie tych kryteriów postępowanie objęło 57 operatorów telekomunikacyjnych działających na krajowym rynku usług powszechnych.

Zgodnie z art. 57 Prawa telekomunikacyjnego Prezes URT wydaje decyzję w porozumieniu z Prezesem UOKiK, któremu w dniu 22 maja 2001 r. został przekazany projekt decyzji wraz z niezbędną dokumentacją. Zasięgając stanowiska Prezesa UOKiK należy stosować art. 106 KPA, który stwierdza, że jeżeli przepis uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ, decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska przez ten organ. Prezes UOKiK był zobligowany do wyrażenia swojego stanowiska w drodze postanowienia, na które zgodnie z art. 57 Prawa telekomunikacyjnego przysługuje zażalenie do Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu antymonopolowego. Telekomunikacja Polska SA skorzystała z tego uprawnienia i złożyła zażalenie na postanowienie Prezesa UOKiK.

Prawne skutki niedochowania w/w wymogów przy wydawaniu decyzji są daleko idące i zostały w sposób jednoznaczny określone w orzecznictwie NSA:

"Niezachowanie w toku załatwiania sprawy formy wiążącego współdziałania organów administracji państwowej przewidzianej w art. 106 § 5 i art. 107 § 3 w zw. Z art. 126 KPA stanowi przesłankę uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 207 § 2 pkt 3 KPA" (S.A. 1765/83, ONSA 1983, z.2, poz. 109),
oraz
"Naruszenie uprawnień strony do złożenia zażalenia na stanowisko organu zobowiązanego do wypowiedzenia się w sprawie (tzn. poprzez wydanie postanowienia zawierającego uzasadnienie faktyczne i prawne i doręczenie go stronie) jest naruszeniem postępowania administracyjnego mającym istotny wpływ na treść decyzji, a zatem zobowiązuje NSA do uchylenia zaskarżonej decyzji" (IV S.A. 535/87).

Kluczowe stwierdzenie pada w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 9 listopada 1998 r. (ONSA 1999/1/7) ze skargi TP SA na decyzje Ministra Łączności z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie ustalenia warunków współpracy i rozliczeń. W uchwale tej NSA stwierdza: 

"Jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ, wydanie decyzji przed rozpoznaniem zażalenia na postanowienie w przedmiocie zajęcia stanowiska, o którym mowa w art. 106 § 5 KPA, narusza przepis art. 106 § 1 KPA",
oraz
"Organ prowadzący postępowanie administracyjne, zmierzając do wydania decyzji, ma się kierować zasadami ogólnymi kodeksu postępowania administracyjnego, które determinują sposób postępowania w każdej jego fazie. Z zasad tych właśnie wynika. że organ prowadzący postępowanie główne , "wykonując" postanowienie, o jakim mowa w art. 106 § 5 KPA, nie może działać dowolnie lub pochopnie. Podstawowe znaczenie ma w tym kontekście zasada prawdy obiektywnej (art. 7 KPA), zgodnie z którą organ podejmuje wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, uzupełniona o podstawowe reguły postępowania dowodowego. Chodzi tu zwłaszcza o art. 77 § 1 KPA, obligujący organ do zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego.(...) Organ prowadzący postępowanie główne może więc korzystać z tego materiału dopiero wtedy, gdy nie ma wątpliwości dotyczących jego treści ani wątpliwości co do tego, czy treść ta nie ulegnie zmianie. Dopóki postanowienie zawierające stanowisko innego organu nie jest ostateczne, dopóty nie ma stanu pewności w tym zakresie. Co więcej, organ prowadzący postępowanie główne, wiedząc, że w stosunku do takiego postanowienia wniesiono środek zaskarżenia, powinien się liczyć z możliwością zmiany stanowiska (opinii) i właśnie w zgodzie z zasadą prawdy obiektywnej powinien poczekać do czasu uzyskania przez to postanowienie przymiotu trwałości".

Postępowanie w sprawie ustalenia pozycji dominującej TP S.A. na krajowym rynku świadczenia usług powszechnych toczy się zatem dalej, ale przed sądem antymonopolowym. Po utrzymaniu przedmiotowego postanowienia Prezesa UOKiK przez sąd antymonopolowy będzie możliwe prawidłowe wydanie decyzji przez Prezesa URT.

Prezes URT jest organem administracji państwowej zobowiązanym, zgodnie z zasadą praworządności, do działania na podstawie prawa. Na jego działalność w tym przypadku nie mają więc wpływu jego sympatie czy antypatie do poszczególnych uczestników rynku telekomunikacyjnego.

W nawiązaniu do sygnalizowanej bezczynności Prezesa URT w odniesieniu do regulacji rynku, należy przypomnieć, że Prezes URT wydał decyzje w sprawie ustalenia warunków połączenia sieci telekomunikacyjnych oraz rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci pomiędzy: NOM Sp. z o.o. a TP S.A., PTC Sp. z o.o. a TP S.A. oraz Polkomtel S.A. a TP S.A. Od powyższych decyzji TP S.A. odwołała się do sądu antymonopolowego.
Jednocześnie przy mediacjach Prezesa URT zawarto umowy o połączeniu sieci pomiędzy Netia 1 Sp. z o.o. a TP S.A. oraz pomiędzy Polkomtel S.A. i PTK Centertel Sp. z o.o. W powyższych sprawach rozliczeń międzyoperatorskich Prezes URT może działać przeważnie na wniosek stron.